-
1 zgubić
(-bię, -bisz); vb; od gubić* * *pf.1. (= stracić) lose; zgubić oczko dzierganie miss a stich; zgubić drogę get lost, lose one's way; zgubić wątek lose the thread; zgubić takt miss the bar; zgubić rytm miss the rythm; lepiej z mądrym zgubić, niż z głupim znaleźć it's better to lose sth with the wise than to find sth with the stupid.2. (= doprowadzić kogoś do klęski) bring sb to ruin, bring about sb's destruction; zgubiła ją zazdrość jealousy brought her to ruin.pf.1. (= zabłądzić) get lost, lose one's way; zgubił się w plątaninie ulic he got lost in the web of the streets.2. (= stracić orientację w czymś) get mixed up l. confused; zgubić się w szczegółach get bogged down in details.3. (= wzajemnie stracić się z oczu) lose the sight of each other; zgubić się w tłumie get lost in a crowd.4. (= zostać zgubionym) get lost, be mislaid; gdzieś zgubiły się moje okulary my glasses are missing somewhere.5. (= doprowadzić się do klęski) bring about l. engineer one's own destruction; zgubiła się przez swoją zazdrość jealousy caused her own destruction, jealousy lost her.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zgubić
-
2 zgub|ić
pf Ⅰ vt 1. (stracić) to lose [pieniądze, klucz, rękawiczki]- wczoraj zgubiłam parasol yesterday I lost my umbrella ⇒ gubić2. książk. (narazić) to be sb’s undoing książk., to bring [sb] to ruin książk.- zgubiła go zachłanność his greed was his undoing a. brought him to ruin- zgubiła go fałszywym oskarżeniem her trumped-up accusations brought him to ruin ⇒ gubić3. pot. (zmylić) zgubić pościg to shake off one’s pursuer(s) ⇒ gubić 4. (zabłądzić) zgubić szlak to get lost, to lose one’s a. the way- zgubiła z oczu ścieżkę she lost sight of the path ⇒ gubić5. przen. to lose- zgubić myśl to lose one’s train of thought- zgubić rytm/takt to lose the beat, to be out of step- zgubić wątek to lose the thread ⇒ gubićⅡ zgubić się 1. (zabłądzić) to get lost, to lose one’s way- zgubili się w lesie they got lost in the woods ⇒ gubić się2. przen. (stracić orientację) to get lost a. confused- czytaj wolniej, zgubiłam się read more slowly, I’m lost ⇒ gubić się3. (stracić się z oczu) to lose sight of each other- zgubili się w tłumie they lost sight of each other in the crowd ⇒ gubić się4. pot. (zapodziać się) to get lost, to be mislaid- gdzieś mi się zgubiły te zdjęcia I’ve mislaid the photos ⇒ gubić się5. (sprowadzić na siebie nieszczęście) to bring about one’s own downfall książk.■ lepiej z mądrym zgubić, niż z głupim znaleźć przysł. (it’s) better to lose with a wise man than win with a fool książk.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zgub|ić
-
3 zaplątywać
impf ⇒ zaplątać* * *ipf.(nici, sznurek) entangle, tangle up, foul; zaplątać kogoś w zbrodnię involve/implicate sb in crime.1. (= zasupłać się) foul, get tangled, tangle up; (w wodorosty, sieci) entangle; ( w sieci) enmesh; ( wełnę) knot, ravel; język mu się zaplątał his tongue faltered.2. (= zostać unieruchomionym) catch, snare, entrap.3. pot. (= zgubić wątek) lose the thread; zaplątać się w zeznaniach get lost in one's testimony.4. pot. (= uwikłać się) get in a tangle, become entangled/implicated/involved, get mixed up ( w coś in sth).5. pot. (= znaleźć się gdzieś przypadkiem) happen to be somewhere; dziecko zaplątało się w tłumie the baby got lost in the crowd.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaplątywać
См. также в других словарях:
gubić się – zgubić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o przedmiotach: ginąć, przepadać nie wiadomo kiedy i gdzie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drobne monety łatwo się gubią. Gdzieś mi się zgubiło jej zdjęcie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… … Słownik języka polskiego
zagubić — dk VIa, zagubićbię, zagubićbisz, zagubićgub, zagubićbił, zagubićbiony «dopuścić, żeby coś zginęło, umieścić coś tak, że nie można odnaleźć; zgubić, zapodziać» Zagubić książkę, list. zagubić się 1. «zostać zagubionym» Zagubiły mu się ważne… … Słownik języka polskiego